Στις 11 Νοεμβρίου 1994, η θρυλική τρομπέτα του Αττίλιο σήμανε σιωπητήριο. Ο κατά κόσμον Βασίλης Δουρίδας, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 52 ετών, βυθίζοντας στο πένθος όχι μόνο την οικογένεια του Ολυμπιακού, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο του ποδοσφαίρου.
Τέκνο των ρομαντικών εποχών του ποδοσφαίρου, εγκατέλειψε τις σπουδές του στην Ιατρική, για τη μεγάλη του αγάπη. Τον Ολυμπιακό! Το παρατσούκλι του το πήρε από έναν φίλαθλο, ο οποίος τον παρομοίασε με τον γνωστό τότε παλαιστή της εποχής.
Στο Καραϊσκάκη, κάτω από το ρολόι, αλλά και στο Παπαστράτειο και στο ΣΕΦ, ο Αττίλιο σάλπιζε και τις τελευταίες νότες διαδεχόταν πάντα η ιαχή «Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ, Ο-ΛΥ-ΜΠΙ-Α-ΚΟΣ».
Μάλιστα, τη σύζυγό του την γνώρισε στο γήπεδο, με την κοινή αγάπη τους για τον Θρύλο να τους «δένει». Αξίζει να σημειωθεί, πως εξαιτίας της αγάπης που είχε για τον Ολυμπιακό, βρέθηκε και στο στόχαστρο της Χούντας, η οποία του άσκησε ποινική δίωξη, ενώ τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έπεσε θύμα άνανδρων επιθέσεων από οπαδούς άλλων ομάδων.
Αναφορικά με τον θάνατό του, αυτός αποδόθηκε σε οξύ πνευμονικό οίδημα, αφού στις προειδοποιήσεις των γιατρών, εκείνος απαντούσε, πως «Εγώ για τον Ολυμπιακό ζω».
Τάφηκε σε κόκκινο φέρετρο και χιλιάδες φίλοι του Ολυμπιακού τον ξεπροβόδισαν.
Πηγή:gavros.gr